Bir cumartesi günü. Karavanımla bu haftasonu da bir yere gitmedim. Amacım sınırlı olan kaynaklarımı biriktirip daha uzun gezilerde daha rahat olmak. Malesef en önemli giderimiz yakıt ve yakıt ülkemizde çok pahalı. İster istemez kış gezintilerinden biraz fedakarlık ediyoruz.
Aslında bu fedakarlığı ederken de kapının önünde duran karavanımızda kahve içerek biraz olsun yüreğimizin yangınını söndürmeye çalışıyoruz. Çünkü konu karavan olunca gönül her daim gitmek ister. Nereye olursa.. Uzaklara daha uzaklara…
Bence karavancılık hayatında en önemli değer özgürlük. Ama malesef tam zamanlı özgürlerden değiliz. Bizim çalışıp para kazanmamız gerekiyor. Bu nedenle her daim istediğimiz uzaklara tekerlek çeviremiyoruz bazen planlar yapıp hayalleri erteliyoruz ki tatil olduğumuz günlerde daha özgür gezelim.
Bir de bireyin özgürlüğünü iğdiş etmeye çalışan gruplar var. Malesef bazı insanlar yanında insan değil koyun arıyorlar. Onların dediği yere gideceksin veya gitmeyeceksin. Onların politikası (Varsa) buna göre hareket edeceksin. Sanki senin aklın ve kişiliğin yok. Ben gelemiyorum böyle sıkıntıya. Hemen ben özgürüm diye bayrağımı çekiveriyorum. Bunun sonucu ise yalnızlık… Ama olsun ben böyle iyiyim…
Türkiye Kamp ve Karavan Derneği’ne üye oldum. Üye olurken bunun gereğini yüreğimde hissederek yüreğimle oldum. Bundan sonra yalnız gezilerimde aynı zamanda derneğimi de temsil ediyorum. Bu hoşuma gidiyor. Yine de yalnız ve özgür bir karavancıyım ben…
Herkese bir sonbahar akşamından selamlar. Hayat Özgür Karavancılara güzel…
Pirikamp 
https://www.gezenbilir.com/konu/ankara-kamp-arkadasi.117098/page-2
Bize katılır mısınız?
BeğenBeğen