Yıllarca süren bir hayal… İsteklerle mevcut imkanların bitmek bilmez kavgasını nasıl dindirebiliriz?

36 yaşındayım. 20’li yaşlarımdan beri kamp yaptım. Belki ondan da öncesindendir karavanlara vurgunluğum.

İlk önce kendi karavanımı yaptım. Adı Çelebi idi. Onunla da çok kamplara katıldım. Sonrasında şimdiki karavanım Piri’yi aldım. İlk sezonunda Bursa-İzmir (Kuzey Ege) hattında ve Kapadokya’da karavanımı kullandım.

Sonra Karavanımla bir de Bartın’a gittim. Mümkün olduğunca karavanımı dört mevsim kullanmaya çalışıyorum.

Benim karavan dünyasıyla ilgili öğrendiğim Bu dünyada hiçbir şeyin ve özellikle de ihtiyaçların, arzulananların hiç bitmediği gerçeğidir.

O yüzden karavancılığı hayallerden kurtarıp biran önce somutlaştırmak gerekir. Çünkü lüksün ve arzulananların sonu yoktur.

İşte ben de bu şekilde geziyorum. Pek çok sefer acaba Motokaravana geçsem mi? Nasıl geçsem gibi sorulara düşüyorum ama her seferinde var olan imkanımla devam ediyorum böyle.

Aslında hayat ta böyle isteklerle mevcut olanlar arasında bir denge kurabilme meselesi. Ben bu dengeyi kurabilmişim ki senelerdir geziyorum.

Eğer karavan almaya niyetlenen birisiyseniz ve her seferinde çeldirici düşüncelere maruz kalıp vazgeçiyorsanız bunu lütfen artık ertelemeyin. Ertelemenin sonu yok.

Karavancılık çok zevkli ama bu işte hemen bir şeylerden hevesinizi alıp karavanda şu da olsa bu da olsaya geliyorsunuz yine… Bence buna karşı önlem düşünmeli. Yoksa hayatınız pahalı şeyler için bedel ödemekle tükenir geçer… Zamanı boşa akıtmamak lazım, kaynaklar ise her zamanki gibi sınırlı.