Bir okur kimliğiyle kitabı çok beğenmedim açıkçası. Karavanla gezmek için biraraya gelmiş 4 adamın gezi notları ama daha çok ne yediklerini öğreniyorsunuz. Kitap boyunca her gidilen yerde ne yendiğinden başka gidilen yerlerle ilgili bilgiler de verilmiş ama çok yüzeysel. Yazıda bahsi geçen bazı fotoğrafları göremiyorsunuz. Dil sade kullanılmış ama yine de okuyucuyu rahatsız edecek birtakım yazım yanlışları da kitapta mevcut. Camiye yazacağına camie yazmış mesela ki bu sadece kesme işareti varsa kullanımı uygun olan bir kullanım.
Dört kafadar’ın beraber gezilerinde kullandıkları araca Kelik demişler. Tıpkı benim karavanıma Piri demem gibi. Kelik bağ evi manasına geliyormuş.
Edebi yönü çok güçlü olmayan kitabımız 144 sayfa ve sıkılmadan okunuyor çoğunlukla..
Şimdi bir de yukarda değerlendirdiğim Okur kimliği yanısıra karavancı kimliğimle bir değerlendirme yapacak olursam. Yalnız yerine dört kişilik bir takım olması işe heyecen katıyor ve güzelleştiriyor. Ayrıca insan konakladığı yerlerde yalnız olunca zaman zaman korkuyor yada ordaki insanlardan çekiniyor. Kelik’in mürettebatı bu sorunu aşmış ve özgüveni yüksek kişiler. Yine de daha büyük bir karavanla daha rahat ederlerdi. Ben bu boyutta bir karavanda dört yetişkinin çok rahat edeceği kanısında değilim bir karavancı olarak.
Kitap bir okur yanısıra karavan merakınız varsa okunabilecek bir kitap ama karavanın hatırı burada biraz yüksek zira verilen bilgiler yetersiz rotalar paylaşılmıyor ve yeterince tavsiye verilmiyor okuyucuya.
İşte böyle… Bir Kelik Hikayesi yine de karavanla ilgili bir yazın olarak kütüphanemdeki yerini aldı.
Pirikamp 